اگر در مسیر آشنایی یا انجام ایمپلنت دندان، با واژه‌هایی مثل هیلینگ رو به رو شده‌اید و درباره چیستی آن یا فرق هیلینگ و اباتمنت پرسشی دارید، در این متن پاسخ به صورت ساده و روشن بیان می‌شود. برخلاف تصور رایج اولیه، هیلینگ صرفاً بهبود نیست و در عمل به قطعه‌ای موقت روی ایمپلنت اشاره دارد که پس از قرار دادن فیکسچر بسته می‌شود تا لثه فرصت ترمیم و شکل گیری منظم پیدا کند و تمیز کردن ناحیه نیز آسان‌تر شود.
از سوی دیگر، اباتمنت قطعه‌ای دقیق و پایدار است که بین فیکسچر و روکش قرار می‌گیرد و بستر اتصال نهایی را فراهم می‌سازد. به زبان ساده، هیلینگ به آرام سازی و هدایت بافت نرم کمک می‌کند، اما اباتمنت نقش سازه‌ای دارد و نیرو را به فیکسچر منتقل می‌کند. دانستن همین تمایز اولیه از فرق هیلینگ و اباتمنت یک دید کلی در مورد هیلینگ ایمپلنت و کارکرد آن می‌دهد. در ادامه با جزئیات بیشتری درباره تفاوت اباتمنت، چیستی و ویژگی‌های آن می‌پردازیم.
هیلینگ اباتمنت
هیلینگ اباتمنت قطعه‌ای موقت است که پس از قرار دادن فیکسچر روی ایمپلنت بسته می‌شود تا لثه آرام شود، شکل بگیرد و تمیز کردن اطراف ایمپلنت ساده‌تر شود. انتخاب ارتفاع و قطر هیلینگ اباتمنت بر اساس ضخامت بافت نرم انجام می‌شود تا حاشیه‌ی لثه فرم پایدار پیدا کند. حال پرسش اصلی این است: اباتمنت چیست؟ همانطور که گفته شد، اباتمنت قطعه‌ای پایدار و دقیق است که میان فیکسچر و روکش قرار می‌گیرد و نقش واسطه را بین این دو بر عهده دارد. پس از تثبیت بافت نرم، هیلینگ برداشته می‌شود و اباتمنت جای آن را می‌گیرد؛ بدین ترتیب قالب گیری و نصب روکش با دقت و ظرافت بیشتری انجام می‌شود، لبه‌ی روکش در جای درست قرار می‌گیرد و تماس‌های بین دندانی به صورت استاندارد تنظیم می‌شوند.
در روزهای اولیه پس از انجام هیلینگ اباتمنت، بیمار راحتی لثه و امکان پاکسازی را به وضوح احساس می‌کند؛ در مراحل بعد، تطابق اباتمنت با بافت نرم و محور ایمپلنت، دوام و زیبایی روکش را تثبیت می‌کند. در واقع، فرق هیلینگ و اباتمنت در طول مسیر درمان به خوبی دیده می‌شود و هرکدام با ویژگی‌های خود بخشی از فرایند ایمپلنت را کامل می‌کنند.
هیلینگ دندان
همانطور که دیده شد، هیلینگ دندان زمانی به کار می‌رود که بافت نرم نیاز به هدایت و شکل گیری کنترل شده دارد. این قطعه پروفایل خروج لثه را می سازد تا مسیر عبور از لثه به دهان طبیعی به نظر برسد و التهاب کمتر شود. انتخاب زمان بستن آن به شرایط جراحی بستگی دارد؛ هیلینگ دندان گاهی همان روز جراحی و در برخی موارد پس از باز کردن مجدد لثه نصب می شود. اگر ارتفاع یا قطر درست انتخاب نشود، فشار اضافی ایجاد می‌کند و قرمزی یا خونریزی رخ می‌دهد؛ در چنین حالت‌هایی هیلینگ دندان باید سریعاً تنظیم شود تا روند ترمیم به تعویق نیفتد. مراقبت روزهای اول ساده است، اما انجام دقیق و به موقع آنها بسیار مهم است؛ مسواک نرم با فشار کم، پرهیز از جویدن غذاهای سفت روی ناحیه و شست و شوی ملایم طبق نسخه‌ی پزشک ازجمله نکات مراقبت بعد از کاشت ایمپلنت بشمار میروند.
لمس مداوم با زبان یا پیچاندن قطعه ممنوع است؛ چون می‌تواند به شل شدن آن و تجمع پلاک منجر شود. در بیمارانی که لثه‌های نازک یا خط لبخند بالا دارند، از هیلینگ دندان سفارشی استفاده می‌شود تا فرم لثه هماهنگ‌تر و نتیجه‌ی نهایی زیباتر باشد. این تصمیم های کوچک در نهایت روی دوام و ظاهر روکش اثر می‌گذارند. با تثبیت بافت نرم، هیلینگ دندان برداشته می‌شود و قطعه‌ی واسط پروتزی جای آن را می‌گیرد. در این قسمت، فرق هیلینگ و اباتمنت به صورت عملی روشن می‌شود؛ بیمار کاهش حساسیت لثه، تمیز کردن آسان‌تر اطراف قطعه و آمادگی ناحیه برای قالب گیری دقیق را تجربه می‌کند؛ نشانه‌هایی که خبر از پیشرفت درست درمان می‌دهند.
هیلینگ اباتمنت چیست؟
هیلینگ اباتمنت یک قطعه‌ی موقت است که پس از کاشت فیکسچر روی ایمپلنت بسته می‌شود و بالای لثه قرار می‌گیرد. این قطعه برای هماهنگی با بافت نرم لثه، در ارتفاع و قطرهای مختلف ساخته می‌شود و معمولاً پس از چند هفته، هنگام آماده سازی برای روکش، با اباتمنت نهایی تعویض می‌گردد. نتیجه‌ی کارکرد درست این قطعه لثه‌ی آرام، بوی طبیعی و آماده بودن ناحیه برای قالب گیری دقیق است.
