مهمترین بخش ایمپلنت‌ها که در داخل استخوان قرار می‌گیرد، پایه ایمپلنت است. جنس و کیفیت طراحی این بخش از ایمپلنت در موفقیت عمل کاشت ایمپلنت دندان نقش بسیار مهمی دارد.
امروزه عمل کاشت ایمپلنت به عنوان راه حلی دائمی برای جایگزین کردن دندان‌های از دست رفته محسوب می‌شود و افراد بسیاری در طول سال برای کاشت ایمپلنت به دندانپزشکی آرامش مراجعه می‌کنند. این روش کاشت علاوه بر این که ماندگاری بالایی دارد، ظاهری بسیار شبیه به دندان طبیعی داشته و هیچ تفاوتی با دندان‌های طبیعی دارد.
ایمپلنت از اجزای مختلفی تشکیل شده است و هر بخش دارای طراحی متفاوتی است که با کنار هم قرار گرفتن آنها، ایمپلنت دندان کامل می‌شود. مهمترین بخش ایمپلنت دندان، پایه ایمپلنت است. این قسمت مستقیما در داخل استخوان فک قرار داده می‌شود و جنس آن به گونه‌ای است که با استخوان ادغام شده و همانند ریشه دندان در داخل استخوان و لثه ثابت باقی می‌ماند.
پایه ایمپلنت چیست؟
پایه ایمپلنت یک پیچ از جنس تیتانیوم است که بسیار محکم و مقاوم است و با استخوان فک جوش می‌خورد و روکش دندان بر روی این پایه قرار داده می‌شود. پایه ایمپلنت معمولا به شکل پیچ ساخته می‌شود و در داخل استخوان فک و زیر بافت لثه قرار داده می‌شود.
متخصص ایمپلنت برای قرار دادن پایه ایمپلنت در داخل استخوان با استفاده از ابزار مخصوص حفره‌ای را در استخوان ایجاد می‌کند و سپس پایه را قرار داده و بافت لثه را بر روی آن یا در اطراف آن بخیه می‌زند. پایه ایمپلنت که به آن فیکسچر نیز گفته می‌شود در حقیقت اساس ایمپلنت دندان محسوب می‌شود و کار ریشه دندان را انجام می‌دهد.
حدود 3 الی 4 ماه زمان نیاز است تا پایه ایمپلنت دندان با استخوان جوش خورده و برای ادامه مراحل کاشت آماده شود. مدت زمان مورد نیاز برای جوش خوردن فیکسچر با استخوان به وضعیت جسمی و تراکم استخوان بیمار بستگی دارد و طبق نظر متخصص ایمپلنت تعیین می‌شود.
جنس پایه ایمپلنت
پایه ایمپلنت معمولا از جنس تیتانیوم است و پس از انجام عمل کاشت با استخوان جوش می‌خورد. این آلیاژ با بدن انسان سازگار است و هیچ عارضه یا حساسیتی برای فرد ایجاد نمی‌کند. دلیل استفاده از تیتانیوم برای ساخت پایه ایمپلنت بالا بردن درصد موفقیت عمل کاشت است. زیرا این آلیاژ با قرار گرفتن در مجاورت اکسیژن هیچ واکنشی نشان نمی‌دهد و پس از اینکه در داخل استخوان قرار داده شد، پس از مدتی با استخوان ادغام شده و همانند بخشی از استخوان محکم و ثابت می‌شود.
پایه ایمپلنت در زیر لثه کاشته می‌شود و هیچ بخشی از آن بیرون از لثه مشاهده نمی‌شود و کار آن حمایت از بخش روکش دندان است و در حقیقت وظیفه آن نگه داشتن تاج دندان می‌باشد. در دندانپزشکی آرامش از روش‌های مختلفی برای کاشت ایمپلنت استفاده می‌شود و شیوه جراحی در هر روش کمی متفاوت می‌باشد. برای کسب اطلاعات بیشتر درباره شیوه جراحی و قیمت ایمپلنت دندان با شماره تلفن درج شده در سایت تماس حاصل فرمائید. https://arameshdental.com/
پایه ایمپلنت یا فیکسچر از مواد مختلفی مانند تیتانیوم، زیرکونیوم و سرامیک ساخته می‌شود. تیتانیوم از نظر قیمت و دوام از سایر مواد بهتر است. در ساخت پایه ایمپلنت از تیتانیوم خالص 99.5 درصد استفاده می‌شود و استحکام و مقاومت این آلیاژ بسیار بالا است. قیمت ایمپلنت‌هایی که دارای پایه تیتانیومی هستند بالاتر از سایر جنس‌ها است.
برخی از ایمپلنت‌ها دارای پایه‌ای از جنس زیرکونیوم هستند که پایه این ماده از سرامیک است و مقاومت بالایی دارد. در برخی از افراد که به بیماری خاصی مبتلا هستند از ایمپلنت‌هایی با پایه زیرکونیوم استفاده می‌شود. قیمت این نوع ایمپلنت کمی بیشتر از ایمپلنت‌های تیتانیومی است.
شکل پایه ایمپلنت
شکل ظاهری فیکسچر یا ایمپلنت ممکن است به صورت یکی استوانه پیچی شکل باشد و یا به شکل پایه‌ای سوراخ‌دار طراحی شده باشد. سطح پایه ایمپلنت در برخی از انواع ایمپلنت به صورت صاف است و در برخی از مدل‌ها سطح پایه ایمپلنت به صورت شیاردار طراحی شده است. این شیارها بسیار ریز هستند و به سادگی قابل مشاهده نیست. این شیارها به دلیل افزایش سرعت جوش خوردن ایمپلنت با استخوان ایجاد می‌شوند تا سطح تماس ایمپلنت با بافت استخوان را بیشتر کند.
برخی از شرکت‌های سازنده ایمپلنت سطح ایمپلنت را با استفاده از مواد مخصوص مانند هیدروکسی اپتات پوشش می‌دهند تا فرایند جوش خوردن پایه ایمپلنت با استخوان سریع‌تر انجام شود. این ماده با نام مواد احیا کننده استخوان شناخته می‌شوند و پایه ایمپلنت برای تسریع روند درمان با استفاده از این مواد پوشش داده می‌شود. متخصص ایمپلنت در دندانپزشکی آرامش پیش از انجام عمل کاشت ایمپلنت شرایط بیمار را بررسی نموده و پایه مناسب با کیفیت استخوان وی را مورد استفاده قرار می‌دهد.
تفاوت ایمپلنت‌های تیتانیومی با ایمپلنت‌هایی از جنس زیرکونیوم
پایه ایمپلنت‌های تیتانیومی دارای از دو قسمت تشکیل می‌شود. یک قسمت پایه ایمپلنت است که در داخل استخوان قرار می‌گیرد و بخش دیگر اباتمنت است که بر روی ایمپلنت نصب می‌شود. روکش دندان بر روی اباتمنت متصل می‌شود. مزیت ایمپلنت‌های تیتانیومی در این است که در صورتی که ایمپلنت دچار مشکل شده باشد می‌توان با جدا کردن بخش اباتمنت، تغییرات مورد نیاز را ایجاد نمود و مجدد روکش را بر روی ایمپلنت قرار داد.
ایمپلنت‌هایی که از جنس زیرکونیوم ساخته شده است دارای یک قسمت است و تاج دندان متصل به پایه ایمپلنت است. مزیت این نوع ایمپلنت در این است که احتمال تجمع باکتری در بخش‌های مخالف ایمپلنت کاهش می‌یابد و مشکلی برای لثه و استخوان به وجود نمی‌آید.
هر دو نوع ایمپلنت برای جوش خوردن با استخوان به مدت زمان مشخصی نیاز دارند و در این مدت باید مراقبت‌های لازم انجام شود تا پایه ایمپلنت به صورت کج در استخوان جوش نخورد. مزیت ایمپلنت تیتانیومی در این است که اگر در روکش یا بخش اباتمنت شکستگی یا ترکی ایجاد شده باشد می‌توان بدون نیاز به جراحی و خارج کردن پایه آن را ترمیم کرد. اما اگر ایمپلنت زیرکونیومی بشکند یا ترک بردارد، کل ایمپلنت بایستی تعویض گردد. به دلیل اینکه ایمپلنت زیرکونیومی یک تکه است امکان ترمیم روکش آن وجود ندارد. به همین دلیل افرادی که دندان قروچه دارند و یا به دلیل فشار زیاد در زمان ورزش یا کار دندان‌ها را به یکدیگر می‌سایند نباید از ایمپلنت‌هایی از جنس زیرکونیوم استفاده کنند.
